- lacerus
- lăcer ( lăcĕrus quoted by Prisc. 901 [p. 1026] P.), ĕra, ĕrum, adj. [root lak-, to tear; Gr. lakeros, torn; lakkos, lake; Lat. lacero, lacus, lacuna, lāma; Irish, loch; Engl. lake], mangled, lacerated, torn to pieces.I.Lit. (not in Cic. or Cæs.):B.
homo,
Lucr. 3, 403:corpus,
Liv. 1, 28; Plin. 2, 63, 63, § 156:corpus verberibus,
Just. 21, 4, 7: cui quod membrum lacerum laesumve est, Masur. Sab. ap. Gell. 4, 2, 15:Deiphobum lacerum crudeliter ora,
mutilated, Verg. A. 6, 495; so,artus avolsaque membra et funus lacerum tellus habet,
id. ib. 9, 491.—Of the hair:nec modus aut pennis, laceris aut crinibus, ignem spargere,
Stat. S. 1, 1, 133; Sil. 6, 560; Claud. Rapt. Pros. 3, 177:vestis,
Tac. H. 3, 10:tectorum vestigia lacera et semusta,
id. A. 15, 40:puppis,
Ov. H. 2, 45:insignia,
Stat. Th. 10, 8:lacerae unguibus venae,
Sen. Phoen. 162.—Trop. (postAug. and very rare):* II.sparsas, atque, ut ita dicam, laceras gentilitates colligere atque conectere,
families rent and scattered, Plin. Pan. 39, 3.— Poet.:castra,
an army that has lost its general, Sil. 15, 9:lacerae domus artus componere,
Sen. Thyest. 432.—Transf., act., rending, lacerating (for lacerans):morsus,
Ov. M. 8, 880.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.